Cairns

We zitten alweer 3 dagen in Cairns maar hebben ondanks de klamme warmte bepaald niet stil gezeten. Gisteren hebben we een ‘Aboriginal’ tour gedaan naar Kuranda. Erg informatief maar vooral ook leuk door een lange tocht van zeker 5 km met een kabelbaan over het regenwoud en later met een oude boemeltrein weer terug. Net de stoomtrein Hoorn-Medemblik maar dan anders.
Vandaag zouden we dan eindelijk naar het Great Barrier Reef. Tot nu toe leek wel een vloek op te rusten maar nu ging het dan gebeuren! Ik had er erg veel zin in maar aan de andere kant zag ik er ook wel wat tegenop. De zee en ik zijn niet zulke dikke vrienden en zeker niet als ik ook nog 50 km moet varen naar het rif. Helaas, de weergoden hadden zich een lolletje beloofd en het begon vanmorgen dus met regen en een flinke wind, al had ik dat laatste eigenlijk nog niet eens zo in de gaten. Eenmaal met de boot de haven uit bleek de zee best wel wild, een goede test voor de ‘Primatour’tabletjes. We gingen volgas over de golven en ik vond het best eng, maar het goede nieuws was dat de pilletjes goed hun werk deden en ik dus niet zeeziek werd. Eenmaal bij het rif moesten we ons in een snorkelpak(wet suit) hijsen, de rest van de snorkelzooi aan doen en het water in. Ik vond het helemaal geweldig, wat mooi! Al mijn verwachtingen kwamen uit en ik was gelukkig helemaal niet bang. Over dat snorkelpak gesproken … vooraf werd eerst ingeschat welke maat je had. Ik denk dat ze Ed te slank hadden ingeschat of simpelweg geen grotere maat hadden, in ieder geval was het een heel gedoe om alles wat in het pak moest er ook in te stoppen. Ik kreeg er gewoon de slappe lach van! Het leek op een te volle koffer die je niet dicht krijgt. Nu ik er nog even over nadenk, misschien had ik gewoon bovenop hem moeten gaan zitten en dan de rits dicht trekken! Uiteindelijk was het gelukt en het pak kleedde lekker af. Voor Ed begon het sowieso allemaal wat minder. Hij kreeg constant water in zijn snorkel dus dat was knudde. Dus ging ik met de gehuurde onderwatercamera op pad om vissen en koraal te fotograferen. Wat een schitterende onderwaterwereld, absoluut het mooiste koraal wat ik ooit heb gezien! Na de lunch gingen we naar een ander stuk rif waar we opnieuw het water ingingen (met Ed lukte het nu ook beter) en hele grote vissen zagen. Wat alles erg moeilijk maakte was de aanwakkerende wind die in het water een behoorlijk stroming veroorzaakte. Daardoor dreef je steeds van de boot af en kostte het heel wat moeite om weer terug te komen. Bekaf waren we … maar wel erg blij met wat we hadden gezien. De foto’s zijn ook nog redelijk gelukt dus wat wil een mens nog meer … Toen moesten we nog 50 km. terug over een inmiddels kolkende zee. Doodsbang was ik, het voelde net als in een reusachtige achtbaan. Enorme hoeveelheden water sloegen over de hele boot heen en daarna kwamen we in een soort van ‘vrije val’. Als ik het op televisie zie word ik al niet goed en nu was het echt! Ik kan me niet herinneren ooit zo bang te zijn geweest op de zee maar ik was nog steeds niet zeeziek. De pilletjes zijn dus echt helemaal top! Nu alles inpakken om morgen naar Ayers Rock te vliegen.
Gisteren kwam ik met Skipbo op gelijke hoogte met Ed maar helaas won hij de laatste pot. Maar ik zit hem dicht op de hielen. Dank voor jullie goede, soms seksistische en daardoor supermotiverende tips! Stand: 22-21 voor Ed.