Magnetic Island

Vrijdagavond kwam Les thuis na eerst een dag werken en daarna 700 km rijden naar huis. Ik kan me niet voorstellen dat ik na mijn werk nog even 700 km wegtuf maar in Australië schijnt het vrij normaal te zijn. Hoe dan ook, super om hem weer te zien!
Het weekend heeft hij ons al zijn favoriete plekken laten zien. Wat een belevenis, zeg. Alles wat je nodig hebt is natuurlijk weten waar al die mooie plekjes zitten en verder een stevige 4WD. Daarna is het allemaal vrij simpel: je gaat de bush in en heb je het warm dan ga je zwemmen, heb je honger dan pak je even een public gas-bbq en gooit er wat lekkers op, je doet even een dutje en maakt nog even een wandelingetje in al die mooie natuur. Dat was precies wat wij deden en het gaf je echt een gevoel van vrijheid. Daarna nog even naar de Alligator creek waar dus geen alligators zaten maar wel allerlei andere beesten. Glashelder water waar je, als je eenmaal over de rotsen had geklommen, heerlijk in kon zwemmen. Ja, onze motoriek wordt aardig op de proef gesteld. Ik kan het me verbeelden maar het lijkt wel steeds makkelijker te gaan en uiteindelijk went alles als je het maar lang genoeg doet …
Zondag nam Les ons mee naar Magnetic Island dat 8 km van Townsville afligt. Daar maakten we kennis met rock kangaroos, prachtige verscholen stranden (ook alleen toegankelijk met 4WD), bijzondere vogels en, als klap op de vuurpijl, zagen we een koala moeder met haar kindje. Dat laatste kostte wel wat moeite hoor. Na een klim van zeker 5 km (en we moesten hetzelfde stuk ook weer terug) bij een hitte van 35 graden zagen Les en ik ze in een eucalyptusboom zitten. Zo gaaf! Zelfs Les had dit nog nooit gezien … Het was zo mooi, mijn dag kon niet meer stuk!
Ook nog even bij een vriend van Les langs. Die begon enthousiast te vertellen dat hij afgelopen week was gaan vissen en 8 haaien had gevangen. Ook deed hij zijn armen helemaal wijd om hiermee de lengte aan te geven. Oeps, dat had hij nou niet moeten zeggen! We hadden het net een beetje verdrongen … Hij ging nog even door met te vertellen dat het vlees van een haai veel lekkerder is dan dat van een barracuda (Zal wel!), dat het toch wel een hele klus was om ze uit het water te halen en dat ze best scherpe tanden hadden. Ik vroeg of dat gevaarlijke haaien waren waarop hij nogal verbaasd reageerde met “Sure!”. Wat een weekend, om nooit te vergeten!
We zijn echt in de watten gelegd door onze Crocodile Dundee (hij lijkt er echt op). Elke ochtend een lekker ontbijtje met verse jus en ’s avonds kregen we de heerlijkste dingen voorgeschoteld. Ed heeft ook nog een keertje op speciaal verzoek spekpannenkoeken gebakken. Voor je het weet is het voor Les alweer tijd om te vertrekken.
Nu nog even de was ophangen onder het huis (dat staat namelijk op palen), de boel inpakken en dan gaan wij ook weer op pad. Ook leuk, maar afscheid nemen is altijd minder …
Helaas niet veel tijd gehad voor skipbo maar ik ben toch iets dichterbij gekomen. Stand: 16-15 (nog) voor Ed.